विचार

मानिसले जीवन जिउने क्रममा कतिपय उतारचढावको बीचमा विशेष कारणबस सपना बादलजस्तै हुनु कुनै नौलो कुरा हैन। जिवनमा कहिले छायाँ त कहिले उज्यालो सपना देख्नु सबैको अधिकार हो, तर ती पूरा गर्न आवश्यक साधन, अवसर र संघर्षका कारण सबैका लागि समान हुँदैनन्। शिक्षित र अशिक्षित मानिसहरूको जीवनशैली र अपेक्षामा ठूलो भिन्नता पाइन्छ। सामान्यतया, पढेका मानिसहरू ठूला सपना देख्छन्, जीवनमा ठूलो लक्ष्य राख्छन्, र सफलताको खोजीमा दौडिरहेका हुन्छन्। तर जब ती सपना पूरा हुँदैनन्, निराशा, तनाव, र असन्तोष बढ्छ। यसै क्रममा अर्कोतर्फ, अशिक्षित वा सानो परिधिमा बाँच्ने मानिसहरू साना कुराहरूमा खुशी मान्छन्। उनीहरू महलको सपना देख्दैनन्, बरु राम्रो छानो, दुई छाक खान पाउने अवस्था, र परिवारको सानो खुसीलाई नै उपलब्धि ठान्छन्। उनीहरू सीमित आवश्यकतामा रमाउँछन्। शिक्षित मानिसहरू भने बढी चाहना राख्छन्, किनभने उनीहरू अवसर खोज्ने प्रया...

पुराना पानाहरू पल्टिएछ। सपना भित्र रंगिन चित्रहरू, मनभित्र आशाका दियो बलिएछ। नयाँ किरण, नयाँ आशा, फेरी जुर्मुराउँदै जीवन बग्छ। सुख-दुःखका सेता-काला दिनहरू, नयाँ पालोमा फेरि मिसिन्छ। नयाँ साल पो आएछ, हिजोका गल्तीहरू भुलेछ। नयाँ अँगालोमा समेट्दै आशा, समृद्धिको बाटो समाएछ। आउँदै गरेको नयाँ वर्ष २०८२ सालको शुभकामना । लेखक:- दिपेन्द्र धामी         धनगढी ...

मुक्तक बाहिर देखाउन चोट चाहिन्छ खत चाहिन्छ । मनमा पिर अनि छाति भत भत चाहिन्छ । कायर रहेछ भन्छन भन्नेले सजिलै ,के थाहा,, आत्महत्या गर्न पनि बढो हिम्मत चाहिन्छ ।। लेखक:- सपना कुँवर धादिङ

नेपालमा लामो समय देखि नेतृत्व र संविधान पटकपटक परिवर्तन हुँदै आइरहेको छ ।२००७ देखि २०८१ सम्म आइपुग्दा नेतृत्वहरु मात्रै परिवर्तन भएको बुझिन्छ। देश र जनता अहिलेसम्म ढुङ्गे युगमै बाची रहेकोे छ्न।साचै नेपाल बनाउने हो भने एक कानुन एक सरकार एक नियम एक आवाज हुनुपर्छ।साथै तराईमा मात्रै होइन अब पहाडी क्षेत्र र कृषि क्षेत्र अनि नदिनाला वनजङलको सहि सदुपयोग हुनुपर्छ। अनि मात्रै नयाँ नेपाल र जनताको जनवादी लोकतान्त्रिक गणतन्त्रको जन्म हुनेछ। आज देशमा चोकचोकमा हजारौं राजाहरु जन्मिएका छ्न।के यहि हो त गणतन्त्र? राजतन्त्रमा बोल्न पाइएको थिएन हामी एकातिर भन्दै हिनेका छौ।अर्कातिर हामी गणतन्त्रवादीहरु नै राजा बन्दै हिजोको तानाशाही राजा भन्दा बढी तानाशाही बन्दै हिनिरहेका छौ। मैले त्यसो भनी रहदा म राजावादी चाहिँ होइन।म प्रवासी आन्दोलनको प्रवासी मुद्दाहरुलाइ प्रवास र स्वदेशमा सरकार सामु पुगाउने एक म...

दिपेन्द्र धामी- बझाङ । जीवन अनपेक्षित मोडहरूबाट भरिएको छ। कहिले उज्यालो, कहिले अँध्यारो। बाल्यकालमा म जसरी पनि रमाउन सक्थें, जीवनप्रति कुनै गम्भीरता लिन जरुरी थिएन। तर उमेरसँगै, समयसँगै, परिस्थितिसँगै, मेरो जीवनको अनुभूति पनि बदलिँदै गयो। युवाअवस्था सम्म प्रवेश गरेँ, तब जीवनको वास्तविकता अझ स्पष्ट हुन थाल्यो। यही वास्तविकताले कहिलेकाहीं मलाई अनौठो एक्लोपनको महसुस गराउँछ। समय परिवर्तन रहेछ, गाउँमा बिताएका ती सुन्दर दिनहरू सम्झनामा आइरहन्छन्। सिरसिरे बतास, आँगनभरि खेलेका खेल, खेतका आलीहरूमा दौडिएका मेरा पाइला, आमाको मायाले भरिएका दिनहरू ती सबै एक अद्भुत अनुभूति थिए। बाल्यकालमा मलाई सायद "एक्लोपन" भन्ने शब्दको अर्थ नै थाहा थिएन। आमाको अँगालो, बाबाको सल्लाह, दाजुभाइ-दिदीबहिनीको साथले जीवन सरल लाग्थ्यो। तर, समयको गतिसँगै जीवनका यी मिठासपूर्ण क्षणहरू केवल सम्झनाको पानामा सीमित हुँदै गए। स्कू...

दिपेन्द्र धामी- बझाङ । जिवनकाे दौरानमा लामो सास तान्छु, जीवनको युद्ध लड्ने सपना देखेर संघर्षरत संघर्षको मैदानमा उत्रिन्छु, सानो दुर्गम पहाडी गाउँमा जन्मिएकाले हाेला । बाल्यकाल साधारण तर सपनाहरू असाधारण थिए। मेरो परिवारले सधैं मेहनतको मूल्य बुझायो। बुवा-आमाको सपना थियो— राम्राे जागिरे भएको देख्ने यही प्रेरणाले मलाई अघि बढ्न सिकायो। विद्यालय जाँदा बिहानै खेतबारीका काम सक्थें, किताबको भारी बोकेर उकाली-ओराली पार गर्थें। पढाइमा रुचि थियो, तर परिवारको आर्थिक अवस्था कमजोर भएकाले कहिलेकाहीं पढाइलाई दोस्रो स्थानमा राख्नुपर्थ्याे। तर जीवन सधैं सोचे जस्तै कहाँ हुन्छ र? म आफ्नो लक्ष्य पूरा गर्ने यात्रामा थिएँ। दिनरात पढ्थें, मेहनत गर्थें। लोकसेवाको तयारीमा थिएँ। तर एकदिन, एउटा अप्रत्याशित घटनाले मेरो जीवनलाई अन्धकारतर्फ धकेलिदियो। सोही दिन सामान्यजस्तै लागेको थियो। साथीहरूसँग काम विशेषले गाउँ...