कविता : मेरो समाज मैले देखेको समाज

सर्जक : दशरथ भट्ट

मेलौली नगरपालीका-२, बैतडी

हाल, धनगढी, कैलाली

देशमा संघीयता, गणतन्त्र आएको छ

मेरो समाजमा अझै अन्धविश्वास छाएकै छ,

पैसा हुने सबैलाई समान अनि आसन छ,

गरीबहरुको पुरै बदनाम छ 

खुट्टा तान्ने, काट्ने जनता पनि त्यही छन्

पर्यो भने त्यसै खुट्टा ढोग्ने पनि छन्

मेरो समाज मैले देखेको समाज

कोही अगाडि बढेको देख्नै नहुने,

उसलाई ढलाउनै खोज्ने,

सहयोगी भावना सबैमा हराई सक्यो,

सामाजमा विकृति विसंगती भित्रि सक्यो,

बिद्यालय छ विद्यार्थी छैनन्,

शिक्षक तलव पाई रहेछन्,

धारा भनेका छन्, पानी आउदैन

सडक त त्यस्तै बनेकै छ गाडी देख्या छैन्,

जनप्रतिनिधि बजेट हाली खाइ रहेछन्

जनता बोल्न पाउँदैन,

घर घर सिंह दरवार आयो भन्छन्,

सिंह मात्रै आए दरवार आउँदै आएन,

अझ छुवाछुत उस्तै छ भेदभाव गरिराख्छन्,

आफू आफू लडेर पानी बाराबार गरिराख्छन्,

तल्ला घर मल्ला घर बोलीचाली छैन्

मेरो समाज मैले देखेको समाज 

मलाई मेरो समाज छोडने मन हैन

बाध्यताले सहर आउनु पर्यो

आफ्नो भबिस्य बनाउनु पर्यो 

राम्राे कलेजहरू थिएन जिल्लामा 

खम्बा भएर जान्छु समाजको किल्लामा

आमावाहरु आसमै छन्, विकास हाेला भनी,

परदेशी छोरा आउने दिनहरु गनी,

रोजगारी नपाउदा गाउँ रित्तिएको छ,

युवा विहिन मेरो समाज भएको छ,

बुढा बा आमा छन् साना बच्चा छन्

हाम्रो नेताहरु किन यतिका अबुझ छन्,,

युवा, विद्यार्थी विहीन मेरो समाज..

धन्य हो मेरो समाज मैले देखेको समाज।।।